Na een flinke stilte in de rubriek wie is wie bij Evergreen zal ik me aan u voorstellen: Désírée Scheffers, uw secretaris. Onder mijn meisjesnaam, Désirée Laming, ben ik in 1971 bij de oprichting lid geworden. Mijn vader, vroeger een heel enthousiast hockeyer bij SCHC, hoorde van de oprichting van een hockeyvereniging in Maassluis. Dat leverde direct 5 leden op. Zowel mijn ouders, Peter en Heddy Laming als mijn broers Walter en Hajolt en ik werden direct lid.

Ik heb binnen Evergreen alle teams doorlopen, van Meisjes D tot uiteindelijk Dames I. Opvallend is ook dat ik iedere categorie ouder een positie zakte op het veld. Begonnen als spits, zakkend naar spelverdeler, voorstopper, laatste vrouw en uiteindelijk keepster.

Hockey was mijn passie, in het weekend woonde je op Evergreen en had je gewoon een ander telefoonnummer. Altijd bezig met spelen, fluiten en training geven. Trainerspapieren gehaald toen ik een jaar of 18 was en dat was niet niks. Daar zat behalve hockey ook een flink stuk voedingsleer en EHBO in. Harder leren dan voor school! Nog altijd trots ben ik op het feit dat ik de jongens Thom en Koen Pijpers en Eric Jazet de eerste beginselen van het hockey heb mogen bijbrengen. Jongens die 20 jaar later in het Nederlands elftal zaten.

Waarschijnlijk ben ik een van de eerste overlopers naar Pollux geweest. Evergreen dames I speelde toen derde klas en Pollux dames I eerste klas. Zo'n sportieve verbetering kon ik niet laten lopen en na nog 2 jaar bij Pollux te hebben gespeeld ben ik een poos helemaal gestopt met hockey.

In ongeveer 1996 ben ik weer naar Evergreen gekomen. Mijn moeder speelde inmiddels bij de dames Veteranen op dinsdagmorgen, mijn vader floot die wedstrijden en dan ging ik kijken met Justin en Lisanne. En zij lekker hockeyen aan de zijlijn en hockeyles van opa. En op zondag kijken naar opa want die speelde bij de heren Veteranen. Gelukkig vonden mijn kids hockey ook heel leuk en in 1998 is Justin lid geworden en in 1999 Lisanne. Ik ben vanaf toen weer op diverse gebieden actief geweest binnen de vereniging en vanaf september 2009 als secretaris.

Ik ben blij dat ik zie dat Evergreen in sommige opzichten nog steeds dezelfde familievereniging is als vroeger. Nu met veel meer jeugdleden dan senioren maar door het toenemend aantal hockeyende vaders en moeders bij de recreanten (ik kan het u aanraden) toch een echte familiesport. Daarnaast vind ik het ook heel leuk dat ik weer "oude namen" binnen Evergreen tegenkom. Ouders die vroeger zelf bij Evergreen gespeeld hebben en waarvan nu de kinderen komen spelen.